کد مطلب:34958 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

توصيف قيامت به عبوس قمطرير براي چه منظوري است؟

اين نام فقط يكبار در قرآن مجيد به چشم مي​خورد، در سوره انسان (هل اتي) آيه 10 از زبان «ابرار» (نيكان) نقل مي​كند كه آنها مي​گويند «اِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً» [ما از پروردگارمان خائفيم از آن روز كه عبوس و سخت است].



ناگفته پيدا است كه «عبوس» از صفات انسان است، و به كسي گفته مي​شود كه قيافه​اش را درهم كشيده و كاملاً ناخشنود است، و توصيف آن روز به «عبوس» كنايه زنده​اي از وضع وحشتناك آن روز است، يعني آنقدر حوادث آن سخت و ناراحت كننده است كه نه تنها انسانها در آن روز عبوس​اند، بلكه گوئي خود آن روز نيز قيافه​اش را سخت در هم كشيده و ناراحت است!



«قَمْطَرِيرْ» به گفته بسياري از مفسران به معني [سخت و شديد] يا انسان ترش روي و عبوس است، بنابراين مفهوم آن نزديك به مفهوم عبوس است، اين واژه از ماده «قطر» (بر وزن قفل) گرفته شده و ميم زائده است، و به قولي از ماده «قَمْطَر» (بر وزن خنجر) گرفته شده.



به هر حال تعبير فوق نشان مي​دهد كه حوادث آن روز به قدري سخت و شديد و دشوار و دردناك است كه آثار آن از درون جان انسانها به قيافه​ها منتقل مي​شود، و وحشت و اضطراب سر تا پاي همگان را فرا مي​گيرد، چون كسي از پايان كار خود خبردار نيست، و همگي در انتظار حساب و در انتظار لطف خدا هستند.



بعضي از مفسران گفته​اند «سُبْحانَ اللهِ ما اَشدَّ اِسْمُهُ وَهُوَ مِنْ اِسْمِهِ اَشَدُّ،» [سبحان الله! روز قيامت چه نام شديد و سختي دارد (عبوساً قمطريرا) و از آن شديدتر خود آن روز است]!

---

پيام قرآن ج 5


ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران